باکو - ایروان، ضرورت خویشتن داری

واقعیت این است که وزارت امورخارجه در دولت سیزدهم بدون ورود در حواشی به اعمال دیپلماسی پویا و متوازن روی آورده و متواضعانه با استفاده از تجربیات وزرا و مسئولین سیاست خارجی در دوره های گذشته، با اعتماد به نفس مسیرهای سخت را هموار می سازد. سختی وجود دارد اما سیاست خارجی بحران ندارد، نباید بحران شناخت خود از فضای بین المللی و منافع ملی را به حساب سیاست خارجی بگذاریم.برخی در نقد سیاست خارجی دولت سیزدهم پنج بحران ماهیت، روش، صورت، بحران و قدرت را مطرح می کنند و در این راستا بحران ماهیت به معنای عدم توانایی تشخیص حوزه‌های "کنش‌گری استراتژیک" تفسیر می شود. حوزه های کنشگری دستگاه دیپلماسی در دولت سیزدهم کاملا مشخص و روشن است. راهبرد سیاست خارجی در سطح بین المللی کنش‌گری برای تقویت جبهه چندجانبه گرایی،همکاری با جهان اسلام و یافتن دوستان بیشتر در اقصی نقاط جهان؛ کنش‌گری در سطح منطقه، بهره گیری از ائتلاف های منطقه ای و کنش‌گری در سطح دوجانبه،تقویت مناسبات با اکثر همسایگان و حل اختلافات با یکی دو کشور همسایه است. برای هر سطح از کنش‌گری ،راهکار و راهبرد وجود داشته و اجرا می شود.رابطه قدرت و ایدئولوژیدر همین رابطه ایدئولوژی مغایر با منافع ملی خوانده می شود. جمهوری اسلامی یک نظام ایدئولوژیک است و طبعا دولت هم نمی تواند غیر ایدئولوژیک باشد. هیچکدام از دولت های قبل نیز غیر ایدئولوژیک نبوده اند. اصلا قدرت به دلیل ایدئولوژی تولید و حفظ می شود. کدام قدرت است که فاقد ایدئولوژی باشد.آیا آمریکا یک کشور غیرایدئولوژیک است؟ آیا شوروی سابق ایدئولوژی نداشت یا روسیه فعلی فاقد ایدئولوژی است؟آیا رژیم جعلی اسرائیل ایدئولوژی ندارد؟ایدئولوژی صرفنظر از نوع آن،آرمان های یک کشور را تعریف کرده و قدرت می سازد. در ا, ...ادامه مطلب